Pożegnanie maturzystów – scenariusz uroczystości w technikumWSTĘPProwadzący 1:Nadszedł czas pożegnania kolejnych absolwentów naszej szkoły. Witam bardzo serdecznie wszystkich przybyłych na tę uroczystość gości: ....bardzo serdecznie witamy również przedstawicieli Rady Rodziców na czele z Panem..., dyrekcję szkoły, całe grono pedagogiczne, wszystkich pracowników szkoły oraz was drodzy 2Dzisiejsze spotkanie jest dla WAS - tegorocznych absolwentów szczególnie uroczyste. To ostatnia okazja do podsumowania Waszej pracy w ciągu czterech lat nauki, do refleksji i sztandaru 1Proszę wszystkich o powstanie• Baczność, sztandar szkoły wprowadzić.• Do hymnu. (śpiewa zespół muzyczny)• Po hymnie! sztandaru1 proszę o powstanie uczestnicy powstają przed wprowadzeniem sztandaru przygotowanie do wejścia postawa na ,,ramię’’2 ,,baczność” wprowadzić sztandar WERBEL uczestnicy w postawie ,,zasadniczej” -wprowadzenie sztandaru-zatrzymanie na ustalonym miejscu -w postawie,, na ramię w marszu”-postawa ,,prezentuj”3 ,,do hymnu” uczestnicy jak wyżej postawa ,,zasadnicza” postawa ,,salutowanie w miejscu”HYMN4 ,, po hymnie” uczestnicy w postawie ,,spocznij” spocznij -postawa ,,prezentuj”-postawa ,,spocznij”5 można usiąść uczestnicy siadają spocznij postawa ,,spocznij” Prowadzący 2: Prosimy o zabranie głosu Panią Dyrektor. Pani Dyrektor: Przemówienie + podziękowaniaProwadzący 2:Dziękujemy Pani dyrektor. A teraz oddajemy głos zaproszonym gościom..................Prowadzący 1: Dziękujemy. Prosimy o zabranie głosu przewodniczącego Rady Rodziców Pana....Prowadzący 2: Myślę, że przedstawiciele maturzystów - w tym ważnym dla siebie dniu - również chcieliby zabrać głos. Zapraszamy na Maturzystów – przemówienie WRĘCZENIE KWIATÓW 2: Dziękujemy. Czy ktoś z zaproszonych gości chciałby jeszcze zabrać głos?Prowadzący 1: teraz prosimy Panią Dyrektor o wręczenie nagród wyróżniającym się uczniom. ( listy referencyjne, pochwalne i nagrody). 2. Pozostałe świadectwa zostaną wręczone przez wychowawców po zakończeniu części 1:Za chwilę nastąpi wyprowadzenie pocztu sztandarowego A ZARAZ PO NIM CZĘŚĆ ARTYSTYCZNA, NA KTÓRĄ WSZYSTKICH BARDZO SERDECZNIE sztandaru szkoły. • Proszę o powstanie.• Baczność! • Sztandar szkoły wyprowadzić! • Spocznij! Wyprowadzenie sztandaru1 proszę o powstanie uczestnicy powstają przed wyprowadzeniem sztandaru spocznij, postawa ,,spocznij”2 ,,baczność” wyprowadzić sztandarWERBEL uczestnicy w postawie ,,zasadniczej” postawa ,,na ramię w marszu”3 spocznij uczestnicy siadają CZĘŚĆ ARTYSTYCZNAProwadzący 2:Koleżanki i koledzy! Wszystko ma swój początek i ma swój koniec, a każda chwila znika tak szybko, że nawet gdybyśmy chcieli ją zatrzymać, przemija, zanim zdążymy ją obyście dzisiejszy dzień zapamiętali jako pierwsze zamknięte i pierwsze otwarte drzwi. Dlaczego? Bo są rzeczy znane i nieznane, bliskie i dalekie, mądre i niemądre, smutne i radosne. A pomiędzy tymi tajemniczymi i odkrytymi doznaniami są drzwi, właśnie 1: Nieuchronność omija, co chcemy ocalićWystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić, by wyrosły w nas i trwały ulotne wrażenia – Drogowskazy pamięci najmilsze słów poety zebraliśmy się tutaj aby pożegnać się i powspominać to co minęło. Chórek: (na melodię z „Klanu”):Jak pory roku VivaldiegoZmienia się „Rolnik” w naszych nam szkoło, cos miłego,nie pędź tak, prosze daj szkolne jest nowelą,Której nigdy nie masz dosyć;Wczoraj zabrzmiał pierwszy dzwonek,Dzisiaj czas rozłączyć losy,Życie szkolne jest nowelą,raz przyjazną, a raz wrogą;Czasem chcesz się pożalić,ale nie masz do szkoła jest jak drzewo:Łamie się, chwieje w naszych oczach,Jak w porach roku czas ja zmienia,szczypta zachwytu, łyk , szkoło nam najdroższa,będziesz zawsze w mych wspomnieniach;każdy tydzień, każdy miesiąc ...Szkoło, szkoło, do widzenia!Prowadzący 2: Jak widać te cztery lata minęły bardzo szybko, każdy uczeń znalazł odpowiednie dla siebie miejsce i role w nowej szkole. Tymczasem mijały kolejne dni, miesiące i lekcje. Przypomnijmy choć jedną z nich.(wchodzą osoby i siadają w ławkach):Osoba I , Osoba II, Osoba III, Osoba IV, Osoba V – uczeń przy tablicy, NauczycielChórek: (na melodie ze „Smerfów”):Hej, koledzy, jeśli chcecieZobaczyć lekcji czas,do klasy dziś zapraszam was,Wyobraźnie włączcie,Słuch wytężcie i usiądźcie,zaczynamy nowy uczniowie, zbliża się nauczyciel!(wchodzi nauczyciel z dziennikiem i siada za biurkiem)Narrator: Natenczas nauczyciel sięgnął po okularyI bazyliszka wzrokiem zmierzył swe jak makiem zasiał; wszystkim się zdawało,Że właśnie ich dziś wyrwie profesorskie jak mysz pod miotłą, wzrok w ławkach utkwili,Zda się – wieki mijają. A tutaj – po chwili ...Narrator: Niczym puszka Pandory dziennik się otwiera, a belfer posępnie na listę spoziera i rzecze:Nauczyciel: Co się odwlecze to nie uciecze. (wskazując linijka jednego z uczniów):Proszę do tablicy, rozwiąż kochanie,Takie bardzo proste, łatwiutkie I: W ławkę wrosła biedactwo, nogi jak z ołowiu, w sercu strach paniczny , a pustkę ma w Ze stoickim spokojem nauczyciel czeka, wreszcie nerwy Nie udawaj Greka! Do tablicy proszę.(wskazana uczennica gra to, o czym mówią koledzy)Osoba II : Ofiara ruszyła ... noga za nogą. Czy jej moce piekielne , czy niebiosa pomogą?Osoba III: Doszła – jak słup soli stoi pod tablicą, oczy szeroko otwarte, pobladłe IV: Nabrała wody w usta, milczy jak zaklęta, Nic nie wie, niczego dzisiaj nie I: Może ktoś podpowie, nić Ariadny rzuci I męki Tantala tej sierocie skróci?Osoba II: Cóż, z pustego Salomon nawet nie naleje, na nic więc wzrok Siada, waćpanna, siadaj, pókim miły,Pały przy twym nazwisku już mi się moje dobre serce, nic Ci dziś nie stawiam,Ale zniknij mi z oczu; siadaj, V: III: Na miejsce powraca, szczęściu nie ufając; Pały dzisiaj nie ma, lecz pała nie zając.(dzwoni dzwonek, nauczyciel wychodzi, następnie uczniowie)Chórek: (na melodię „Konik na biegunach”):Za dzień, może dwa schodami na strych zeszyty i ksiązki jak wiatr sprawdzianów zły czas i stresy twe wszystkie dzień, może dwa schodami na strych za książką przeklętą poczłapiąBeztroskie te dni i zobaczysz, że w szkole nie było tak masz sto i kartkówek masz sto, bez przerwy to trwa – karuzela;Nie randka, co trwa, nie piłka, co gra, bez reszty twój czas ci zbyt trudna do du... na chwilę zastygasz się więc i zawołaj, jak wtedy, gdy kserowałeś z papieru – broń na sprawdzian, zwykła ściągawka, a mała karteczka, a poratuje, z papieru – broń na sprawdzian,Przyjaciel ucznia, wróg profesora, każdy powinien jam miećProwadzący 1: Na takiej i podobnych lekcjach upływało uczniowskie życie. Zapewne wiele razy widmo jedynki straszyło nas po nocach, a każdy styczeń i czerwiec to były miesiące ciężkich batalii o dobre 2: Życie ucznia na szczęście nie polega jedynie na nauce w szkolnej ławce. Posłuchajmy dalej:Skecz:Osoba I(chłopak), Osoba I: Hej, Co tam , co tam? Jak tam jak tam?Osoba II: No ... w porzo Ty , a co to dzisiaj jest? Wszyscy tacy No jak to, co? Ludziska szkołę dziś Co Ty powiesz, to teraz w styczniu jest już koniec roku- Facet, w jakim styczniu? Przecież już prawie maj jest!- Maj , a to dlatego te ferie w tym roku, to mi się jakieś długie wydawały. To mówisz , że szkołę skończyli..., ty, ale jak im się to kurcze udało?- To nie wiesz przecież to byli mistrzowie ściemy i kombinatorstwa A wiesz Ty co, takie umiejętności to by mi się Dobrze gadasz, mam telefon do jednego, dzwoń!- ja dzwonię, a ty weź kartkę i notuj!Osoba III: Siema...kope lat Stary...Osoba II: Franek, ty, mam taką sprawę, Osoba III: Gdyby nie to pewnie byś nie dzwonił...Dawaj....Osoba II: Ty powiedz mi, co trzeba robić, żeby udało się budę skończyć? Ale czekaj no na głośnomówiący wrzuce...jest tu ze mną Edek....No to dawaj! Osoba III: Co trzeba robić?? No wiesz stary.....uśmiechać się do nauczycieli na dzień dobry i do widzenia, najlepiej od ucha do ucha....Osoba II: ....(jakby do siebie) Szczerzyć się do nauczycieli.....Ej chwila...ale jak pałę dostanę? .. To co wtedy?.... nie uśmiechać się absolutnie? Osoba III: Nie no....zrobić zbolałą minę , ... Osoba II: ...zrobić zbolałą minę (do piszącego kolegi) – piszesz?Osoba I: -pisze , piszę ... (jakby do siebie) zbolałą minę zrobić... Osoba III: siadając na miejsce powłóczyć II- Powłuczyć nogami?! Ty, ale jak to się robi, trzeba poćwiczyć .. (ćwiczy). ... i co jeszcze? Osoba III: No to tak...eee tego....słuchaj... koniecznie trzeba być aktywnym....Osoba II: Być aktywnym?? ale co dokładnie robić? Osoba III: No stary nie wiesz??kitu nie wciskaj! ja to bym roku nie przetrwał jakbym nie stosował się do pewnych zasadOsoba II: No dawaj, dawaj...Osoba III: ... tablice ścierać, kredę przynosić, okna po lekcji otwierać, śmieci zbierać, nauczycielom pomagać, ... na przykład magnetofon anglistom i kobicie od niemca przynosić. Osoba II: zapisuj OsobaI: Zapisuje...ale co on ściemnia....Stary ale jak, nie mam w domu tyle magnetofonów?!Osoba II: Głąbie kapuściany! Nie rozumiesz tej prostej zasady....ja już wszystko wiem...po prostu trzeba wyręczać nauczycieli. Osoba I: A jak te pały poprawić? Osoba II: Jak A ... yhy... chodzić za nauczycielem , pytać, poprawiać tak długo Az mu się znudzi i w końcu Ci dopa postawi. Osoba II: A jeszcze jedno? Ile Ci co mają te świadectwa z czerwonym paskiem musieli się nachodzić? Osoba I: Czerwony pasek Ci się marzy...chyba na d...Osoba II: Ej cicho!Osoba III: Nie no Stary, to wyższa szkoła jazdy jest...Nie dla psa kiełbasa....Osoba II: Nie no...się wie.... No rzeczywiście pewnie nie jedne buty musieli dobra stary, dzięki, 1: Wystarczy tej wesołości, jeszcze miesiąc ciężkiej i wytężonej pracy przed nami, egzaminy maturalne i zawodowe...a potem...posłuchajmy piosenkiChórek: ( na melodie Maryli Rodowicz „Ale to już było”) minął kolejny dzień,czerwiec śpiewa pieśń o zieleń, i słońce, i cień,i właściwie nic już mnie nie ma dzwonków, szóstek i pałi wkuwania matmy po dziś wszystko to, co bym chciał,Złoty piasek i morski piach we włosach. refren: Ale to już było i nie wróci więceji choć tyle się zdarzyło, to do przodu wciąż wyrywa głupie to już było, znikło już za namichoć w papierach lat przybywato naprawdę wciąż jesteśmy tacy stopnie, klasówki, stresi przyjemne przerwy i to zwykle tak w życiu jest,że w swych paczkach czujemy się tyle radości i łezi spełnionych marzeń, nadzieia wszystko, co przed nami jesttchnie radością słonecznych niedzieli. przeraża nas przestrzeń i czas,Dziś myślimy o studiach, o nadzieją napawa nas fakt,Że będziemy wędrować po życie studenckie już nas,Pełne wyzwań i nowych wrażeń, ale czasem powrócić czas do swej klasy i do szkolnych Nasza akademia dobiega końca. Jeszcze na koniec kilka słów pożegnania od nas - przedstawicieli klas trzecichProwadzący 2: Nasze życie – ciągła wędrówka, a do celu wiodą tak różne drogi. Czasem jest to twardy, ubity trakt, a innym razem wąska ścieżka, pełna kolein i wyboi. I jeszcze zakręty, i skrzyżowania, zmuszające do obrania właściwego kierunku. Drodzy absolwenci. Wasza podróż wciąż trwa, właśnie dobiega kresu jej kolejny etap – nauka w szkole. Początek nie był łatwy – obce twarze, nowe obowiązki i ten niepokój: Czy dam radę? Czy na pewno dotrzymam innym kroku? A jacy będą współtowarzysze szkolnej wędrówki? Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc kolegi – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy. Pamiętacie? Każde 45 minut lekcji zdawało się wiecznością, a 4 lata minęły jak jedna chwila. Kończy się prosta drogą, którą wspólnie wędrowaliście, pokonując drobne przeszkody i życzliwie pomagając tym, którzy od czasu do czasu się potykali. Wędrówka trwa nadal, ale już inaczej. Trzeba pożegnać przyjaciół, opuścić przetarty szlak i poszukać nowej drogi, a jest ich tak wiele. Kuszą wielkimi sukcesami, ale czasem prowadzą na manowce. Tak łatwo pobłądzić i stracić z oczu cel. Drogie koleżanki, kochani koledzy. Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział ludziom młodym: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każdy, każda.” Pamiętajcie o tych słowach, wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości. Od nas, młodszych koleżanek i kolegów, przyjmijcie najlepsze życzenia. Życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły. Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje. Prowadzący 1: PONIEWAŻ PRZYGOTOWALIŚMY PREZENT ZAPRASZAMY TUTAJ NA SCENĘ PRZEWODNICZĄCYCH POSZCZEGÓLNYCH KLAS CZWARTYCH.(Po wejściu maturzysty na scenę)Prowadzący 2: Powoli stajecie się kowalami własnego losu. Podkowa, którą chcemy Wam podarować symbolizuje szczęście, powodzenie w życiu, zatem niech przyniesie szczęście na egzaminie maturalnym i zawodowym a przede wszystkim niech przypomina Wam chwile spędzone w naszej 1 (po zejściu maturzystów ze scenyDziękujemy za uwagę! Zapraszamy jeszcze na scenę wszystkich, którzy dziś wystąpili. (ukłon, brawa, zejście ze sceny)Teraz nastąpi wręczenie świadectw przez wychowawców klas maturalnych.